اصول اولیه روان شناسی ورزشی

معرفی کتاب اصول اولیه روان شناسی ورزشی تعریف روان‌شناسی ورزشی روان شناسی ورزشی مطالعه‌ی رفتار در ورزش می‌باشد. به طور وسیع‌تر، این حوزه، رشته ای علمی است که چگونگی تعامل افکار، احساسات، رفتار و عوامل محیطی را بررسی می‌نماید. روان‌شناسان ورزشی تلاش می‌کنند افکار، احساسات و رفتار افراد را در محیط‌های ورزشی توصیف نمایند، توضیح دهند، پیش‌بینی کنند و شاید هم تغییر دهند تا آن‌ها از شرکت در ورزش بیشتر لذت ببرند، عملکردشان را بهبود بخشند یا از فواید دیگری مانند کاهش اضطراب یا ارتقای حس سلامتی برخوردار گردند. روان‌شناسان ورزشی ممکن است با سوالات زیر روبرو شوند: 1. معمولا وقتی ورزشکاران تحت فشار قرار دارند چه افکاری به ذهنشان خطور می‌کند؟ 2. چه احساساتی را تجربه می‌کنند؟ 3. آن‌ها اغلب چگونه رفتار می‌کنند؟ 4. چه عوامل محیطی به ظاهر بر آنان اثر می‌گذارد؟ پس از توصیف این نوع موقعیت‌ها، هدف روان‌شناسان ورزشی ارایه‌ی توضیحی است که مشاهدات شان را توجیه نماید. شاید آسیب دیدگی‌ها اعتماد به نفس ورزشکار را پایین بیاورند و باعث افزایش شک و تردید نسبت به خودشان شوند که منجر به اضطراب و تنش می‌گردد. اضطراب‌ها و تنش افزایش یافته نیز ممکن است بر توانایی‌هایشان برای اتخاذ تصمیم به طور خودکار و انجام حرکات هماهنگ شده تاثیر بگذارند. سرانجام، افکار و الگوهای حرکتی گسیخته‌ی آنان ممکن است مانع عملکردشان شود. روان‌شناسان ورزشی سپس توضیحاتشان را برای مشخص کردن این که آیا آن‌ها می‌توانند رفتار و عملکرد را پیش‌بینی کنند، مورد آزمون قرار می‌دهند. اگر شواهدی دال بر این که می‌توانند نتایج را پیش‌بینی کنند بیابند، ممکن است راه‌هایی را برای تغییر افکار، احساسات، رفتار یا محیط‌ها، برای افزایش عملکرد و لذت توسعه دهند. روان شناسان ورزشی چه فعالیت‌هایی انجام می‌دهند؟ به طور مختصر، روان شناسان ورزشی در سه نوع فعالیت شرکت می‌کنند: آموزش، تحقیق و عمل. دو فعالیت اول یعنی آموزش و تحقیق معمولا به صورت مرتبط با یکدیگر در محیط دانشگاه انجام می‌شوند. چرا روان‌شناسی ورزشی داریم؟ این رشته حداقل به 5 دلیل توسعه یافته است: 1. هویت ملی: کشورها به اقدامات ورزشکارانشان می‌بالند و عزت ملی و اعتبار فلسفه‌های مختلف سیاسی، اغلب با موفقیت‌های ورزشی مرتبطند. 2. وجود پول در ورزش: ورزش یک سرمایه‌گذاری چند میلیارد دلاری با مخاطرات بالا است. صاحبان این سرمایه‌گذاری امروزه برای خرید تیم‌های ورزشی مهم، صدها میلیون یا حتی میلیارد دلار هزینه می‌کنند؛ به ورزشکاران پول‌های هنگفتی داده می‌شود تا مهارت‌های خود را در زمین بازی یا باشگاه به اجرا در آورند. گلف‌بازان میلیون‌ها دلار برای انداختن توپ سفید کوچک در سوراخ به دست می‌آورند. 3. رشد مداوم در جذب جوانان به ورزش: میلیون‌ها کودک در سرتاسر جهان در ورزش شرکت می‌کنند، جنبشی با ریشه‌هایی نسبتا جدید و حضوری جنجال‌برانگیز. 4. وجود تماشاگران: طرفداران متعصب ورزش‌ها، افسانه‌ای هستند و موضوع تحقیقات زیادی در این اواخر بوده‌اند. این تحقیقات تلاش کرده‌اند دریابند چه عاملی باعث می‌شود که ورزش‌ها تا این حد برای تماشاگران جذاب باشند و چرا آنان در رویدادهای ورزشی بدین گونه رفتار می‌کنند. 5. جنبش تناسب اندام: باعث افزایش تقاضا برای خدمات روان‌شناسی ورزشی شده است. این جنبش، جستجو برای هویت ملی، شهرت، پول، لذت از ورزش جوانان، تماشاگری و تلاش برای تناسب اندام می‌باشد.   اصول اولیه روان شناسی ورزشی   تاریخچه‌ی مختصری از روان‌شناسی ورزشی از زمانی که روان‌شناسی به وجود آمده، روان‌شناسی ورزشی نیز تقریبا به شکلی وجود داشته است. اولین مطالعۀ ثبت شده در روان‌شناسی ورزشی در انتهای قرن نوزدهم انجام گردید. نورمن تریپلت (1898) اولین آزمایش را در روان‌شناسی اجتماعی و نیز در روان‌شناسی ورزشی به انجام رسانید.تریپلت پدیده‌ی «تسهیل اجتماعی» را مورد بررسی قرار داد که درآن عملکرد، تحت تاثیر حضور دیگران قرار می‌گیرد. او نشان داد که دوچرخه سواران هنگام مسابقه با دوچرخه‌سواران دیگر تندتر پا می‌زنند تا هنگامی که تنها هستند. تریپلت تحقیقات بیشتری در زمینه‌ی ورزش انجام نداد، با این وجود، در دهه‌ی 1920بود که رشته‌ی تحصیلی روان‌شناسی ورزشی به طوررسمی شکل گرفت. درسال 1925، کُلمن گریفیث آزمایشگاه تحقیق ورزشی را در دانشگاه ایلینیوی راه‌اندازی کرد. گریفیث، که با تاسیس یک دوره دانشگاهی، انتشار دو کتاب مهم و کار به عنوان مشاور تیم‌های ورزش حرفه‌ای، روان‌شناسی ورزشی را نیز طرح‌ریزی نمود اغلب «پدر روان‌شناسی ورزشی» نامیده می‌شود. این اولین گذرگاه روان‌شناسی ورزشی هموار نشد و آزمایشگاه تحقیق ورزشی در سال 1932 به دلیل کمبود وجوهات بسته شد. بین دهه‌های 1930 و 1960 (حداقل در دنیای غرب)، فعالیت بسیار کمی در زمینه‌ی روان‌شناسی ورزشی انجام شد. در اتحاد جماهیر شوروی، روان‌شناسی ورزشی مدت کوتاهی پس ازجنگ جهانی دوم به عنوان یک رشته‌ی تحصیلی شکل گرفت. البته کسب اطلاعات صحیح در باره‌ی روان‌شناسی اتحاد جماهیر در طی جنگ سرد سخت است، لیکن اعتقاد عموم بر این است که در بازی‌های المپیک ملبورن در سال 1960، تیم‌های ورزشی اروپای شرقی از روان‌شناسان ورزشی استفاده می‌کرده‌اند (کرمر و اسکالی، 1994). ما قطعا می دانیم که از اوایل دهه‌ی 1970 تیم‌های آلمان شرقی و اتحاد جماهیر مرتبا از روان‌شناسان ورزشی جهت افزایش عملکرد ورزشی در رویدادهای بین‌المللی استفاده می‌کردند. روان‌شناسی ورزشی در دهه‌ی 1960 در ایالات متحده‌ی آمریکا مجددا فعال شد و چندسال بعد در بریتانیا و بقیه‌ی اروپا مطرح گردید. این رشته، از آن زمان تاکنون در سرتاسر دنیا توسعه یافته و یکی از سریع‌الرشدترین رشته‌های تحصیلی می‌باشد. جالب است بدانیم که تا همین اواخر روان‌شناسی ورزشی صد در صد در حوزه‌ی علوم ورزشی قرار داشت و نه در حوزه‌ی روان‌شناسی. اگرچه اکنون این مساله در حال تغییر است. درسال 1986، انجمن روان‌شناسی آمریکا به طور رسمی، روان‌شناسی ورزشی را به عنوان شاخه‌ای از روان‌شناسی اعلام نمود و در سال 1993 جامعۀ روان‌شناسی بریتانیا یک بخش روان‌شناسی ورزش و تمرین را که اکنون تبدیل به بخش کامل درآن جامعه (روان‌شناسی بریتانیا) شده، تشکیل داد. آنچه در کتاب اصول اولیه روان شناسی ورزشی می خوانید : فصل 1 شخصیت فصل 2 انگیزش فصل 3 انگیختگی، استرس، اضطراب و عملکرد فصل 4 اعتماد به نفس فصل 5 مسابقه و تاثیرات تماشاچیان فصل 6 فرایندهای گروهی فصل 7 تمرین بر روی مهارت های روانشناختی فصل 8 تمرین بر روی مهارت های بدنی تالیف: دیوید تد مترجم: دکتر رضا میرفلاح نصیری