کتاب کرافت نقش خانواده ها در درمان سوءمصرف مواد
به نظر می‌رسد همه درمانگران بیمارانی را می شناسند که مایل به به ترک سوءمصرف مواد خود نیستند. در این شرایط اعضای غیر مصرف کننده خانواده تلاش‌های متفاوتی برای متقاعد کردن فرد معتاد داشته و معمولا تماس‌های مأیوس کننده زیادی با کلینیک ها، مراکز درمانی و بیمارستان ها برقرار میکنند. متأسفانه در این شرایط متخصصان و مراکز درمانی هم کار زیادی نمی‌توانند انجام دهند. در این حالت سایر اعضای خانواده خودشان در جلسات مشاوره شرکت میکنند تا بر اضطراب و افسردگی ناشی از زندگی در بحران سوء مصرف مواد غلبه کنند، وقتی این افراد از درمانکرانشان می خواهند تا به آن‌ها در ترغیب بیمار به درمان کمک کنند، درمانگران در این موقعیت ناخوشایند معمولا نمی‌دانند چه کاری باید انجام دهند.
درگذشته تنا گزینه برای درمانگران، استفاده از مدل مداخلاتی جانسون بود، یا این که درمانگران از مراجعهن می‌خواستند در گروه های آل - آنون شرکت کنند تا بیاموزند زندگی مستقلی از افراد معتاد داشته باشند. بسیاری از مواقع مراجعهن این روش ها را نپذیرفته و دوباره شروع به استفاده از الگوهای قدیمی خودشان مثل تهدید کردن و نق زدن میکنند.
این کتاب سعی دارد به درمانگران کمک کند تا یک بدنامه درمانی علمی در دست داشته باشند که نه مواجهه ای بوده و نه متمرکز بر جدایی عاطفی اعضای خانواده و بیمار معتاد باشد. در این مدل درمانی کرافت به اعضای خانواده آموزش داده می‌شود که چگونه رفتار خود را طوری تغییر دهند که بیماران به درمان ترغیب شود.
در مدل درمانی کرافت افرادمهم هرگز مسئول سوء مصرف مواد بیمار تلقی نمی‌شوند، اما به آن‌ها راه‌حلی برای برای این مشکل پیشنهاد می‌شود. مدل درمانی کرافت دوهدف عمده دارد:
1- کمک به بیمار در ترک سوء مصرف مواد.
2-کمک به افراد مهم در افزایش رضایت شخصی خود در سایر حیطه‌های زندگی.
به طور متوسط 86%-64% از افراد مهمی که تحت درمان مدل کرافت بوده‌اند، موفق شده‌اند بیمارانشان را به درمان ترغیب کنند. به علاوه شروع به درمان بیمار معمولا پس از 5 جلسه درمانی کرافت اتفاق می‌افتد.
کرفت یک مدل درمانی است که براساس اصول رفتاری و تکنیکهای شناختی - رفتاری طراحی شده است. نسخه اولیه مدل کرافت توسط رابرت میزر طراحی و به وسیله سیزن و آزرین در دهه 1980 مورد پژوهس قرار گرفت. آن‌ها طی پژوهش‌های مختلف دریافتند که گرچه تعدادی از بیماران ممکن است هرگز وارد درمان نشوند، اما اعضای خانواده آن‌ها با آگاهی از چگونگی واکنش به موقعیت های مصرفی و غیر مصرفی بیمار می‌توانند تأثیر زیادی بر آن‌ها داشته باشند.
با توجه به نقش اساسی اعضای خانواده در درمان بیمار، مدل درمانی کرافت قصد دارد مهارت‌هایی چون: تقویت رفتارهای غیر مصرفی بیمار، حل مسأله، ارتباط مثبت و پیشنهاد مؤثر درمان را به افراد مهم بیاموزند.
در این فرآیند حتما درمانگران باید مسائل مربوط به خشونت خانوادگی را مورد توجه قرار دهند. کدام یک از درمانگران می‌توانند ودل درمانی کرافت را به کار گیرند؟
نکته بسیار مهم در پاسخ به این سؤال این است که حتی افرادی که در زمینه درمان اعتیاد تخصص و تجربه لازم را ندارند می‌توانند یک درمانگر کرافت باشند، چون بیمار در مدل کرافت فرد سوء مصرف نیست. همینطور استفاده از تکنیک های رفتاری یا شناختی - رفتاری در این مدل بسیار مفید است.