رزیدنت کیست و چه تفاوتی با انترن دارد؟ + معرفی کتاب های پیشنهادی برای هر فاز پزشکی

$listItemNav$

مسیر پزشک شدن در ایران مسیری طولانی، پر چالش و در عین حال بسیار جذاب است. بسیاری از دانشجویان پزشکی و حتی خانواده ها دقیقا نمی دانند در این مسیر، اصطلاحاتی مثل انترن، رزیدنت، استیودنت و متخصص چه تفاوت هایی با هم دارند و هر کدام در چه مرحله ای قرار می گیرند.

دو عنوانی که بیشتر از بقیه با هم اشتباه گرفته می شوند، «انترن» و «رزیدنت» هستند. برخی فکر می کنند هر دو یک معنی دارند، بعضی ها تصور می کنند انترن همان پزشک عمومی است و رزیدنت همان متخصص. در حالی که هیچ کدام از این برداشت ها دقیق نیست.

در این مقاله، ابتدا مسیر تحصیل پزشکی در ایران را مرحله به مرحله مرور می کنیم، بعد به صورت روشن توضیح می دهیم که انترن در ایران چه کسی است، رزیدنت چه جایگاهی دارد، چه تفاوت هایی بین این دو وجود دارد و در نهایت هم لیست پیشنهادی کتاب ها و منابع مناسب برای هر فاز را معرفی می کنیم.

هدف این است که اگر شما دانش آموز، دانشجوی پزشکی، همراه یک دانشجو یا حتی صرفا کنجکاو هستید، بعد از خواندن این مطلب تصویر روشنی از مسیر پزشکی و تفاوت انترن و رزیدنت در ذهن شما شکل بگیرد.

مراحل تحصیل پزشکی در ایران

تحصیل پزشکی در ایران به طور کلی به چهار دوره اصلی تقسیم می شود. دانستن این چهار مرحله کمک می کند جایگاه انترن و رزیدنت را بهتر درک کنید.

۱. دوره علوم پایه

اولین مرحله از تحصیل پزشکی دوره علوم پایه است که حدود دو سال طول می کشد. در این دوره دانشجو بیشتر با مفاهیم پایه ای و تئوری آشنا می شود و معمولا هنوز ارتباط مستقیمی با بیمار و فضای بیمارستان ندارد.

در این دوره دروسی مانند موارد زیر تدریس می شوند:

- آناتومی (ساختمان بدن انسان)

- فیزیولوژی (نحوه عملکرد طبیعی اعضای بدن)

- بیوشیمی

- بافت شناسی

- ایمنی شناسی

- جنین شناسی

- میکروبیولوژی پایه

خروجی این دوره این است که دانشجو بداند بدن سالم چگونه کار می کند، بیماری ها چگونه به وجود می آیند و اصول اولیه ساختار و عملکرد بدن انسان چیست.

در پایان علوم پایه، دانشجو باید در آزمون جامع علوم پایه شرکت کند. قبولی در این آزمون شرط ورود به مرحله بعدی یعنی فیزیوپاتولوژی است.

مطلب مرتبط: معرفی 7 تا از مهم ترین کتاب های علوم پایه پزشکی

۲. دوره فیزیوپاتولوژی

دوره فیزیوپاتولوژی معمولا حدود یک سال طول می کشد و نقش پل ارتباطی بین علوم پایه و دوره های بالینی را بازی می کند. در این مرحله، دانشجو از دنیای صرفا تئوری فاصله می گیرد و کم کم به سمت فهم بیماری ها در سطح ارگان و سیستم های بدن حرکت می کند.

در فیزیوپاتولوژی، موضوعاتی مانند:

- پاتولوژی (شناخت ماهیت و تغییرات بافتی بیماری ها)

- فارماکولوژی (شناخت داروها و نحوه اثر آنها)

- فیزیولوژی پیشرفته

- مطالعه بیماری ها به تفکیک سیستم های بدن (قلب، ریه، گوارش، اعصاب و …)

آموزش داده می شود.

پس از پایان فیزیوپات، در بسیاری از دانشگاه ها جشنی نمادین برگزار می شود که در آن روپوش سفید و گوشی پزشکی به دانشجو داده می شود. این مراسم نشان می دهد که دانشجو وارد فاز بالینی شده و از این به بعد، حضور در بیمارستان و کار با بیمار بخش مهمی از آموزش او خواهد بود.

۳. دوره کارآموزی بالینی (استاجری / اکسترنی)

بعد از فیزیوپاتولوژی، دانشجو وارد دوره کارآموزی بالینی می شود. این دوره که معمولا بین ۲۰ تا ۲۷ ماه طول می کشد، طولانی ترین و یکی از مهم ترین بخش های آموزش پزشکی است.

در این مرحله:

- دانشجو در قالب گروه های کوچک در بخش های مختلف بیمارستان (داخلی، جراحی، زنان، اطفال، عفونی، روانپزشکی، اورژانس و …) حضور پیدا می کند.

- با بیماران از نزدیک در تماس است، شرح حال می گیرد، معاینه انجام می دهد و در کنار اساتید و رزیدنت ها تشخیص و طرح درمان را یاد می گیرد.

- در کنفرانس های صبحگاهی، گزارش بیماران، کلاس های کنار تخت بیمار و … شرکت می کند.

در این دوره، دانشجو هنوز مسئولیت مستقیم و مستقل بر عهده ندارد، اما نقش فعالی در تیم آموزشی و درمانی دارد. در واقع این مرحله جایی است که دانشجو یاد می گیرد چگونه با بیمار صحبت کند، چگونه شکایت های بیمار را به زبان پزشکی تبدیل کند و اولین پله های مهارت بالینی را طی کند.

در پایان این دوره، دانشجو باید در آزمون «پره انترنی» شرکت کند تا بتواند وارد دوره بعدی یعنی کارورزی (انترنی) شود که از نظر مسئولیت، جدی تر و سنگین تر است.

۴. دوره کارورزی بالینی (انترنی)

آخرین مرحله از دوره پزشکی عمومی، کارورزی بالینی است که به آن «انترنی» نیز گفته می شود. این دوره معمولا حدود ۱۸ ماه طول می کشد و در این مدت دانشجو نقش بسیار فعال تری در مراقبت از بیماران پیدا می کند.

در دوره کارورزی:

- انترن در بخش های مختلف بیمارستان کشیک می دهد.

- به صورت مستقیم تر در ویزیت، معاینه و نوشتن دستورات تحت نظر پزشک مسئول (معمولا رزیدنت و اتند) مشارکت می کند.

- در اورژانس، بخش های بستری و کلینیک های آموزشی حضور جدی تری دارد.

- مسئولیت های او از سطح یک کارآموز صرف فراتر می رود، اما همچنان از نظر قانونی و حرفه ای تحت نظر پزشکان ارشد است.

پس از اتمام دوره انترنی و گذراندن واحدهای آموزشی و پایان نامه، دانشجو مدرک دکترای عمومی پزشکی دریافت می کند و از این مرحله به بعد «پزشک عمومی» به حساب می آید.

انترن کیست؟

با توجه به توضیح مراحل، حالا می توانیم دقیق تر بگوییم انترن کیست.

انترن در ایران

در ایران، انترن یا کارورز به دانشجوی پزشکی گفته می شود که در آخرین مرحله از دوره پزشکی عمومی قرار دارد. یعنی:

- هنوز از نظر اداری «دانشجو» محسوب می شود.

- اما از نظر مسئولیت بالینی، نقشی بسیار نزدیک به پزشک عمومی در بیمارستان ایفا می کند.

- به طور فعال در مراقبت از بیماران شرکت می کند، ولی تمام فعالیت های او تحت نظر رزیدنت ها و پزشکان متخصص (اتندها) است.

برخی از مهم ترین وظایف و مسئولیت های انترن در ایران عبارت است از:

- معاینه اولیه بیماران و ثبت شرح حال و یافته های معاینه در پرونده

- شرکت در راندهای بخش و اورژانس

- پیگیری آزمایش ها، تصویربرداری ها و مشاوره های بیمار

- نوشتن دستورات اولیه درمانی تحت نظر پزشک ارشد

- شرکت در کشیک های شبانه و پوشش اورژانس و بخش ها

- حضور در کلاس ها، کنفرانس ها و جلسات آموزشی مرتبط با بخش

انترن از نظر تصمیم گیری نهایی، کاملا مستقل نیست و حتما باید برای تشخیص نهایی و تصمیم های مهم درمانی از رزیدنت یا متخصص تایید بگیرد. با این حال، این دوره مهم ترین تمرین برای ورود به کار مستقل پس از فارغ التحصیلی است.

Intern در سیستم های آموزشی دیگر (مثل آمریکا)

در بسیاری از منابع خارجی، اصطلاح «Intern» معنای متفاوتی با آنچه در ایران به آن انترن می گوییم دارد. به عنوان مثال در آمریکا:

- Intern معمولا به سال اول رزیدنتی گفته می شود.

- یعنی فرد در این مرحله، پزشک فارغ التحصیل شده است، مجوز طبابت دارد و وارد برنامه تخصصی (Residency) شده است.

- این دوره را گاهی PGY-1 (Post Graduate Year 1) نیز می نامند.

بنابراین:

- در ایران، انترن هنوز دانشجوی پزشکی عمومی است.

- در سیستم هایی مثل آمریکا، Intern بخشی از دوره رزیدنتی و بعد از فارغ التحصیلی از پزشکی عمومی است.

این تفاوت اصطلاحات نکته مهمی است که باید به آن توجه داشت تا دچار سوء تفاهم نشویم.

رزیدنت کیست؟

رزیدنت به پزشکی گفته می شود که:

- دوره پزشکی عمومی را به پایان رسانده است.

- در آزمون دستیاری (رزیدنتی) قبول شده است.

- وارد یک برنامه رسمی آموزش تخصصی در یک رشته مشخص (مثل داخلی، جراحی، زنان، اطفال و …) شده است.

- به صورت تمام وقت در بیمارستان ها و مراکز آموزشی درمانی به عنوان پزشک در حال آموزش تخصصی فعالیت می کند.

رزیدنت در واقع در میانه راه بین پزشک عمومی و پزشک متخصص قرار دارد. او:

- از پزشک عمومی، تجربه بالینی و دانش بیشتری در حوزه تخصص خود دارد.

- اما هنوز به عنوان متخصص نهایی شناخته نمی شود و زیر نظر اتندهای همان رشته کار می کند.

مدت دوره رزیدنتی

طول دوره رزیدنتی بسته به رشته تخصصی متفاوت است، اما به طور کلی:

- بسیاری از رشته های تخصصی در ایران حدود ۴ سال دوره رزیدنتی دارند.

- برخی رشته های جراحی و فوق تخصصی ممکن است دوره های طولانی تری داشته باشند.

به دلیل تغییرات احتمالی در قوانین و برنامه های آموزشی، بهتر است برای اطلاع از مدت دقیق هر رشته، همیشه آخرین دفترچه آزمون دستیاری و آیین نامه های وزارت بهداشت را مبنا قرار دهید.

تفاوت رزیدنت با متخصص (اتند)

رزیدنت و متخصص (که معمولا به او «اتند» گفته می شود) هر دو پزشک هستند، اما:

- رزیدنت در حال گذراندن آموزش تخصصی است و هنوز دوره اش به پایان نرسیده است.

- اتند دوره تخصصی را تمام کرده، بورد تخصصی گرفته و به عنوان متخصص مستقل مشغول به کار است.

- رزیدنت زیر نظر اتند کار می کند و بسیاری از تصمیم های مهم درمانی باید با نظر و تایید اتند انجام شود.

- اتند مسئول نهایی بیماران بخش یا کلینیک است و مسئولیت حقوقی و حرفه ای اصلی بر عهده او است.

تفاوت انترن با رزیدنت

حالا که تعاریف روشن شد، می توانیم تفاوت های انترن و رزیدنت را به شکل منظم مرور کنیم. این تفاوت ها را می توان از چند زاویه بررسی کرد:

۱. مرحله آموزشی

- انترن در ایران آخرین مرحله از دوره پزشکی عمومی است و هنوز دانشجو محسوب می شود.

- رزیدنت پزشکی است که دوره عمومی را تمام کرده، در آزمون دستیاری قبول شده و وارد دوره تخصصی شده است.

۲. میزان مسئولیت

- مسئولیت انترن در حد اجرای کارها و مراقبت های اولیه تحت نظر رزیدنت و اتند است.

- رزیدنت مسئولیت بیشتری در تشخیص، انتخاب درمان، مدیریت بخش و پاسخگویی به مشکلات بیماران دارد، هرچند او هم زیر نظر متخصص است.

۳. میزان تخصص

- انترن در چرخش های مختلف (داخلی، جراحی، زنان، اطفال و …) تجربه کسب می کند و هنوز تخصص خاصی را انتخاب نکرده است.

- رزیدنت در یک رشته مشخص (مثلا داخلی، بیهوشی، زنان، ارتوپدی و …) آموزش می بیند و تمرکز او بر همان حوزه است.

۴. میزان استقلال

- انترن در اغلب تصمیم های مهم نیاز به تایید رزیدنت یا اتند دارد.

- رزیدنت در بسیاری از موارد، به ویژه در سال های بالاتر رزیدنتی، آزادی عمل بیشتری دارد و می تواند بیماران را در چارچوب های مشخص به صورت نیمه مستقل مدیریت کند.

۵. مدت دوره

- دوره انترنی حدود یک سال و نیم (تقریبا ۱۸ ماه) است.

- دوره رزیدنتی بسته به رشته، چند سال طول می کشد و معمولا طولانی تر و سنگین تر از انترنی است.

جدول مقایسه انترن و رزیدنت

برای جمع بندی، می توان تفاوت این دو را به شکل خلاصه در جدول زیر دید:

حقوق، کشیک و سبک زندگی حرفه ای در دوره انترنی و رزیدنتی

انترن

در دوره انترنی:

- فشار کاری و تعداد کشیک ها معمولا زیاد است، به خصوص در بخش های شلوغ مانند اورژانس، داخلی و جراحی.

- در بسیاری از دانشگاه ها، انترن ها کمک هزینه یا حق الزحمه ای دریافت می کنند، اما این مبلغ معمولا در حدی نیست که به عنوان درآمد کامل روی آن حساب شود.

- انترنی از نظر روانی و جسمی یکی از پرچالش ترین دوره های پزشکی است، چون دانشجو برای اولین بار با مسئولیت جدی در قبال بیماران مواجه می شود.

رزیدنت

در دوره رزیدنتی:

- رزیدنت به عنوان پزشک شاغل در بیمارستان حقوق مشخصی دریافت می کند.

- تعداد کشیک ها، به خصوص در رشته های جراحی، داخلی، بیهوشی و اورژانس، زیاد است و ممکن است هفته ای چندین کشیک شبانه داشته باشد.

- رزیدنت علاوه بر فعالیت های درمانی، درگیر آموزش دانشجویان پزشکی و انترن ها نیز می شود.

- بار کاری و حجم مسئولیت رزیدنت بالاتر از انترن است، اما در عین حال، سطح یادگیری و تجربه او نیز بسیار عمیق تر می شود.

اعداد دقیق حقوق و ساعات کاری ممکن است بسته به سال، دانشگاه، شهر و قوانین جدید تغییر کنند، بنابراین برای اطلاع از جزئیات، باید آخرین بخشنامه های وزارت بهداشت و دانشگاه ها بررسی شود.

آزمون های مهم در مسیر انترنی و رزیدنتی

1. آزمون پره انترنی

- آزمون پره انترنی یا آزمون جامع علوم بالینی، آزمونی است که:

- پس از پایان دوره کارآموزی بالینی برگزار می شود.

- قبولی در آن شرط ورود به دوره کارورزی (انترنی) است.

- سوالات آن از مباحث مختلف بالینی مانند داخلی، جراحی، زنان، اطفال، روانپزشکی، عفونی، اورژانس و … طرح می شود.

موفقیت در این آزمون نیازمند:

- تسلط نسبی بر مباحث بالینی

- تمرین با سوالات سال های قبل

- استفاده از منابع خلاصه و مرور سریع

است.

2. آزمون دستیاری (رزیدنتی)

آزمون دستیاری، آزمونی است که:

- پس از اتمام دوره پزشکی عمومی و معمولا بعد از پایان طرح برگزار می شود.

- قبولی در آن شرط ورود به دوره رزیدنتی در رشته های مختلف تخصصی است.

- رقابت در بسیاری از رشته ها، به ویژه رشته های پرطرفدار مثل داخلی، چشم، پوست، رادیولوژی، زنان، ارتوپدی و بیهوشی، بسیار شدید است.

برای قبولی در آزمون دستیاری، علاوه بر مطالعه منابع مرجع، استفاده از:

- کتاب های خلاصه و نکته

- بانک سوال های چند سال اخیر

- دوره های مرور و کلاس های آمادگی آزمون

نقش مهمی در موفقیت دارد.

کتاب ها و منابع پیشنهادی برای هر فاز پزشکی

در ادامه، منابع پیشنهادی را به تفکیک فازهای مختلف تحصیل پزشکی معرفی می کنیم. بدیهی است که بسته به دانشگاه، سلیقه اساتید و تغییرات برنامه آموزشی، ممکن است این لیست تغییر کند، اما به عنوان یک راهنمای کلی قابل استفاده است.

۱. منابع پیشنهادی برای دوره علوم پایه

در دوره علوم پایه، تمرکز بر فهم مفاهیم پایه ای است. برخی از منابع اصلی عبارتند از:

آناتومی:

 - Gray's Anatomy for Students

- Snell's Clinical Anatomy

فیزیولوژی:

- Guyton and Hall Textbook of Medical Physiology

بیوشیمی:

- Lippincott's Illustrated Reviews: Biochemistry

بافت شناسی:

- Junqueira's Basic Histology

در کنار این کتاب های مرجع، استفاده از کتاب های خلاصه و تست محور علوم پایه (برای آمادگی آزمون جامع علوم پایه) و مجموعه سوالات سال های گذشته بسیار کمک کننده است.

۲. منابع پیشنهادی برای دوره فیزیوپاتولوژی

در فیزیوپاتولوژی، دانشجو باید با مبانی بیماری ها و پاتولوژی آشنا شود. منابع مهم این دوره:

پاتولوژی:

- Robbins and Cotran Pathologic Basis of Disease

فارماکولوژی:

- Katzung Basic and Clinical Pharmacology

فیزیوپاتولوژی سیستم ها:

- کتاب های فیزیوپاتولوژی داخلی و سیستم های بدن (بر اساس برنامه هر دانشگاه)

- برای آمادگی بهتر، استفاده از خلاصه های فیزیوپات، مرور نکات مهم و حل سوالات تستی این مباحث توصیه می شود.

۳. منابع پیشنهادی برای دوره کارآموزی بالینی (استاجری / اکسترنی)

در این دوره، دانشجو وارد بیمارستان می شود و نیاز به منابع بالینی کاربردی دارد. برخی از کتاب های پیشنهادی:

داخلی:

- Harrison's Principles of Internal Medicine (برای مراجعه مرجع)

- کتاب های خلاصه داخلی برای دانشجویان (بر اساس منابع رایج در ایران)

جراحی:

- Schwartz's Principles of Surgery

- کتاب های خلاصه جراحی ویژه استاجری

زنان و زایمان:

- Williams Obstetrics (برای مرجع)

- کتاب های خلاصه زنان برای آزمون ها

اطفال:

- Nelson Textbook of Pediatrics (به عنوان مرجع)

روانپزشکی:

- کتاب های مرجع روانپزشکی عمومی

- خلاصه ها و نکات ویژه آزمون

در این مرحله، بسیاری از دانشجویان از کتاب های «مرور سریع» و «بانک سوال» برای آمادگی آزمون های بلوک و امتحانات پایان دوره استفاده می کنند.

۴. منابع پیشنهادی برای دوره انترنی

در دوره انترنی، تمرکز بیشتر بر مدیریت بالینی بیماران و آمادگی برای طبابت عمومی و آزمون های پیش رو است. برخی از منابع پیشنهادی:

- Oxford Handbook of Clinical Medicine

- Pocket Medicine: The Massachusetts General Hospital Handbook of Internal Medicine

- Harrison's Manual of Medicine

- مجموعه کتاب های Case Files (برای رشته هایی مانند Internal Medicine, Surgery, Pediatrics و …)

- بانک سوال های دوره انترنی و آزمون های بالینی

- منابع رسمی و خلاصه های آزمون پره انترنی

نکته مهم این است که در این دوره لازم نیست همه فصول کتاب های حجیمی مانند هاریسون را بخوانید. تمرکز بر فصل های کاربردی و مرتبط با بخش های چرخشی، در کنار استفاده از خلاصه ها و تست ها، کارآمدتر است.

۵. منابع پیشنهادی برای دوره رزیدنتی

در دوره رزیدنتی، هر رشته منابع مخصوص خود را دارد. در جدول زیر، چند نمونه از کتاب های اصلی برای رشته های مختلف معرفی شده است:

رزیدنت ها علاوه بر این رفرنس ها، معمولا از منابع خلاصه، کتاب های سوال و پاسخ، گایدلاین های به روز و بانک سوال های آزمون بورد نیز استفاده می کنند.

نکات مهم برای انتخاب و استفاده از منابع

قبل از خرید یا مطالعه هر منبع، بهتر است به نکات زیر توجه کنید:

- حتما آخرین لیست منابع رسمی اعلام شده توسط وزارت بهداشت، دانشگاه یا برگزار کننده آزمون را بررسی کنید، چون ممکن است بعضی کتاب ها یا فصول حذف یا اضافه شوند.

- همیشه لازم نیست تمام یک رفرنس حجیم را کامل بخوانید؛ گاهی مطالعه فصل های مهم و کاربردی در کنار کتاب های خلاصه، نتیجه بهتری می دهد.

- اگر از کتاب های ترجمه شده استفاده می کنید، مطمئن شوید ترجمه مورد نظر بر اساس آخرین ویرایش متن اصلی و با کیفیت علمی مناسب انجام شده است.

- برای آزمون هایی مثل علوم پایه، پره انترنی و دستیاری، ترکیب مطالعه رفرنس ها، خلاصه ها و بانک سوال، معمولا از تکیه صرف بر یک نوع منبع موثرتر است.

سوالات متداول

رزیدنت کیست و چه فرقی با انترن دارد؟ انترن دانشجوی سال آخر پزشکی عمومی است که در دوره کارورزی در بیمارستان کار می کند و هنوز مدرک دکترای عمومی نگرفته است. رزیدنت پزشکی است که دوره عمومی را تمام کرده، در آزمون دستیاری قبول شده و در یک رشته تخصصی مشغول آموزش است. رزیدنت مسئولیت بیشتر و تخصص عمیق تری نسبت به انترن دارد.

دوره انترنی چند سال است؟ دوره انترنی در ایران معمولا حدود ۱۸ ماه طول می کشد و در این مدت دانشجو در بخش های مختلف بیمارستان به صورت چرخشی حضور دارد و کشیک می دهد.

بعد از انترنی چه می شود؟ بعد از اتمام انترنی و دفاع از پایان نامه، دانشجو مدرک دکترای عمومی دریافت می کند و به عنوان پزشک عمومی شناخته می شود. پس از آن، بسته به قوانین، معمولا باید دوره طرح را بگذراند و در صورت تمایل می تواند برای آزمون دستیاری و ورود به رزیدنتی اقدام کند.

آیا انترن و رزیدنت حقوق می گیرند؟ در دوره انترنی، معمولا کمک هزینه یا حق الزحمه ای پرداخت می شود که بیشتر جنبه حمایتی دارد. در دوره رزیدنتی، رزیدنت به عنوان پزشک شاغل در بیمارستان حقوق مشخصی دریافت می کند، هرچند حجم کار و کشیک ها نیز بالاست.

سخت ترین دوره در مسیر پزشکی کدام است؟ پاسخ این سوال تا حدی به شرایط فردی بستگی دارد، اما بسیاری از دانشجویان و پزشکان، دوره انترنی و سال های اول رزیدنتی را از نظر فشار کاری و روانی جزو سخت ترین بخش های مسیر پزشکی می دانند، چون مسئولیت مستقیم تر در قبال بیماران و کشیک های سنگین در این دوره ها متمرکز است.

جمع بندی

مسیر پزشکی در ایران از چهار مرحله اصلی علوم پایه، فیزیوپاتولوژی، کارآموزی بالینی و کارورزی (انترنی) تشکیل می شود. انترن در ایران دانشجوی سال آخر پزشکی عمومی است که در دوره کارورزی در بیمارستان فعالیت می کند و هنوز فارغ التحصیل نشده است. رزیدنت پزشکی است که دوره پزشکی عمومی را تمام کرده و در یک رشته تخصصی در حال آموزش و فعالیت بالینی است.

تفاوت این دو، هم در مرحله آموزشی، هم در میزان مسئولیت، هم در سطح تخصص و هم در طول دوره قابل مشاهده است. شناخت درست این تفاوت ها به دانشجویان کمک می کند تصویر دقیق تر و واقع بینانه تری از آینده حرفه ای خود داشته باشند و بهتر برای هر مرحله برنامه ریزی کنند.

از طرف دیگر، استفاده هدفمند از کتاب ها و منابع مناسب در هر فاز (از علوم پایه تا رزیدنتی) نقش مهمی در موفقیت در آزمون ها، یادگیری عمیق و در نهایت تبدیل شدن به یک پزشک توانمند و مستقل دارد. اگر با دید باز و برنامه ریزی صحیح وارد این مسیر شوید، هرچند راه طولانی و سخت است، اما می تواند بسیار رضایت بخش و افتخارآمیز باشد.