کتاب تغذیه MS & Diet مولتیپل اسکلروزیس
تغذیه، علم بررسی خواص مواد مغذی (ریز و درشت مغذیها) و ارتباط آنها با سلامتی انسان است. این علم به واسطه وجود ارتباط تنگاتنگ بین دریافت مقادیر مناسب مواد مغذی از رژیم غذایی و عملکرد صحیح ارگانهای بدن، کاربرد موثری در علم پزشکی دارد. کاربرد علم تغذیه در پزشکی تنها به بررسی مصرف مقادیر مناسب از مواد مغذی ختم نمیشود، بلکه تأثیر برخی مواد مغذی بر بیان بسیاری از ژنهای دخیل در پاتوژنز بیماریها نیز شنالخته شده است.
به همین دلیل امروزه در زمینه مکمل یاریها به معنی "تجویز مقادیر مشخص از ویتامینها و موتد معدنی مختلف "در افراد مبتلا به بیماریهای مختلف با توجه به پاتوژنز بیماری تحقیقات فراوانی انجام شده است و نحوه تاثیر لین مواد مغذی بر بیان انواع ژنها در حال شناسایی است. با ابن حال بسیاری از این مطالعات نقایص زیادی در متودولوژی، روش اجرا و حجم نمونه دارند و چه بسا عوامل مخدوش کننده نیز در درستی نتایج آنها دخیل است. در نتیجه به نظر میرسد که نمیتون در زمینه مکملیاریها پیشنهادات قطعی ارائه نمود. این درحالی است که مطالعات اپیدیمیولوژی بزرگ و معتبری در زمینه تعیین مقادیر مورد نیاز مواد مغذی (ریز و درشت مغذیها) برای ححفظ سلامتی در سنین مختلف و شرایط خاص فیزیولوژیک مثل بارداری و شیردهی انجام شده است و این مقادیر تحت عنوان شاخصهای DRI, RDA و همچنین UL نامگذاری شدهاند.
در نتیجه با استفاده از پرسشنامههای خاص مثل یادآمدهای غذایی 24 ساعته FFQ میتوان میزان دریافت تمامی مواد مغذی را به وسیله نرمافزارهای خاص تععین کرد و مشخص نمود که هر فرد بیمار چه میزانی از هر ماده مغذی را در طی روز مصرف مینماید. در نهایت نیز میتوان این مقادیر را با شاخصهای ذکر شده مقایسه نمود و میزان کمبود یا اضافه دریافت هر ماده مغذی را در بیمار محاسبه نمود. به این ترتیب میتوان از علم تغذیه جهت مشخص نمودن شرایط تغذیهای بیماران و مقایسه آن با افراد سالم استفاده کرد.
علم تغذیه میتواند در حفظ سلامتی انسان قبل از رخ دادن بیماریها (پیشگیری)، در پاتوژنز بیماریها و کمک به روند درمان بیماریها موثر باشد. این اثر بخشی بهتر است از طریق دریافت مواد مفذی از طریق رژیم غذایی انجام گیرد ولی گاهی در شرایط خاص و برای جبران کمبودها لازم است که مکملیاریها تحت نظر متخصصین انجام گیرند. بنابراین آنچه در این کتاب میخوانید یک نسخه مشخص شده برای تمام بیماران ام اس نیست بلکه لازم است هر فرد با توجه به شرایط جسمی و حتی روحیاش بررسی شود و کارهای لازم جهت پیشگیری از پیشرفت بیماری برایش صورت گیرد.
لازم است بدانید که از علم تغذیه و توصیههای آن نمیتوان توقع معچزه و درمان بیماری ام اس را داشت. بلکه این توصیهها در صورتی که اصولی و علمی باشند در طولانی مدت قادرند روند پیشرفت بیماری را کند نموده و به حفظ سلامتی عمومی بیمار ام اس کمک کنند.